Χελιδόνια

Άνοιξη,φίλοι μου,τα χελιδονάκια γύρισαν και πάλι.Τέλος ο χειμώνας πια!!!

Ένα ζευγαράκι συννεννοείται,μάλλον πού θα φτιάξει τη φωλιά του.Ανακάλυψα ότι είναι τα "δικά μας",που κάθε χρόνο έρχονται στη φωλίτσα κάτω από το μπαλκόνι.Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται από τα τιτιβίσματα!Λεπτό δε σταματούν!Τι να λένε άραγε;Συμφωνούν,διαφωνούν για την επιδιόρθωση της φωλίτσας;Σχεδιάζουν,ονειρεύονται την οικογένεια που σε λίγο θα στήσουν;Στέκομαι και τα χαζεύω ώρα,ακούω τις φωνούλες τους,χαίρομαι μαζί τους,γίνομαι και πάλι παιδί....

Η φωτογραφία αυτή και η επόμενη είναι περσινές,φέτος δεν ξεκίνησαν την επώαση.Το ένα από το ζευγάρι,το αρσενικό,κάθεται στα κοντινά καλώδια,επιτηρεί την περιοχή,προσέχει το θηλυκό,που είναι στη φωλιά και γλυκά καρτερεί τα νεαρά πουλάκια.Με θαυμασμό τα παρατήρησα,πόσο βοηθούνται μεταξύ τους,πόση σύμπνοια υπάρχει στη σχέση τους,με πόση αγάπη φέρνει φαγητό στη μέλλουσα μανούλα.

Η φωλίτσα!Αν κοιτάξετε προσεχτικά θα διακρίνετε μικρά κεφαλάκια-τα χελιδονάκια περιμένουν τους γονείς να φέρουν τροφή και αργότερα να τους μάθουν πώς θ΄απλώσουν τα φτερά τους,πώς θα κάνουν το πρώτο πέταγμα.Στην αρχή είναι δειλό πολύ κοντά στο σπιτάκι,σιγά σιγά ξεμακραίνουν,γίνονται αυτόνομα.

Η φωτογραφία είναι θολή,γιατί μόλις πήγα να φωτογραφίσω,άκουσα ηχηρά τιτιβίσματα και οι γονείς στριφογύριζαν πάνω από το κεφάλι μου.Φοβόντουσαν τα καημένα μήπως πειράξω τη φωλίτσα τους,αλλά δεν ήξεραν ότι εγώ έτρεμα περισσότερο απ΄αυτά.Κάθησα κάτω,ακίνητη,έφυγαν προς στιγμή.Μόλις έκανα να κουνηθώ άρχισαν πάλι κατεβαίνοντας χαμηλά,στριφογυρίζοντας επάνω μου.Λαχτάρισα για τα καλά,πολύ τα φοβάμαι όλα τα πετούμενα,μου έχει μείνει από μικρή,μάλλον κάποια τραυματική εμπειρία θα είχα-κάτι θυμάμαι αχνά.
Δεν είναι πανέμορφα;

Φίλοι μου από Δευτέρα σας αφήνω για έξι μερούλες,πάω ταξιδάκι.Θα σας φέρω φωτογραφίες.